De wachter op de drempel, ik ken hem goed. Ik heb regelmatig zuchtend voor hem gestaan, en ben hem, gelukkig, ook meerdere keren gepasseerd in mijn leven.

De wachter op de drempel staat voor de innerlijke stem die bij belangrijke ontwikkelstappen zich afvraagt of het wel zo slim is om de stap te zetten. ‘Je kunt beter bij het oude blijven’, ‘Het is toch goed zo’, ‘Je weet nooit of je het nieuwe uiteindelijk wel waar kan maken’ en vergelijkbare zinnen. Vaak is de Wachter niet heel bewust aanwezig, het protest komt vaak uit het onbewuste, zodat in ieder geval bij mij, ik niet precies weet waar ik nu op blijf haken. Zoals ook deze keer.

Gistermiddag had ik paardrijles van Elsemiek, ik twijfelde of ik wel met Cyara zou gaan rijden. Het lukte mij de afgelopen weken niet echt haar en mijzelf verder te helpen om op een prettige, voor haar ook goede manier, dressuurmatig te werken. Naast oefeningen op de grond en in het zadel en verschillende behandelingen ervaarde ik, toch uiteindelijk niet het gewenste effect.

Maar goed, ik besloot toch met Cyara te gaan lessen. Mijn mopperige start tegen de juf maakte al snel dat ik om mezelf moest lachen. Ik vond er van alles van en kon het zelf niet draaien. Elsemiek vroeg mij: ‘Zal ik even ervaren hoe ze nu in haar lijf zit en wat we kunnen doen?’ Ja graag!

Na heel even bleek al dat Cyara zich volledig gezien en erkend voelde in wat Elsemiek van haar vroeg en ze ging serieus aan het werk, het zag er ook uit alsof ze zich serieus genomen voelde. Elsemiek gaf aan dat ze haar zeker wel beter in haar lijf ervoer als hiervoor. Na voorbeelden en uitleg mocht ik terug op Cyara gaan zitten. We gingen aan het werk met een aantal oefeningen. Soms lukte het mij het goed over te brengen, meerdere keren ook niet. Op het moment dat Elsemiek dan een stap onze kant op kwam om even iets te helpen, deed Cyara precies wat ik in gebrekkige bewoordingen probeerde te vertellen. ‘Oh joh, dit is de bedoeling?’ Dat kwam steeds zo helder binnen. Ik bedacht, zij kan het al, ze heeft alleen mij nodig in heldere lichaamstaal en ondersteuning. Dat lukt mij alleen als ik haar en mezelf ook volledig serieus neem in de samenwerking en groei als koppel in het rijden. Ik krijg van haar de kans het ook te leren door te voelen wat het effect is van een hulp. Dat is nog eens coaching, onder het zadel nog wel!

Vanavond weer samen gewerkt, bij het rustig opwarmen liep ze al te pruttelen van plezier, net als ik overigens! Vervolgens ook zonder hulp kunnen doen wat helpt om haar achterhand wat sterker te maken. Geen gemopper, ontspannen en met het besef dat Cyara mij voorbij de wachter heeft geholpen deze keer zit ik nu na te genieten.